تأثیر عامل آموزشی متحرک بر یادگیری و یادداری دانش آموزان

پژوهش حاضر باهدف بررسی تأثیر وجود عامل آموزشی متحرک در چند رسانه‌ای‌ها بر یادگیری و یادداری دانش‌آموزان صورت گرفته است. جامعه آماری شامل کلیه دانش‌آموزان دختر سال سوم راهنمایی منطقه ۴ ناحیه ۶ شهر تهران بود که با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس ۶۰ نفر از دانش‌آموزان انتخاب و به‌صورت تصادفی به دو گروه کنترل و آزمایش تقسیم شدند. روش پژوهش شبه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل بوده است. قبل از اجرای آموزش بر روی دانش‌آموزان هر دو گروه پیش‌آزمون مربوط به محتوای آموزشی اجرا شد. به‌منظور ارائه آموزش، گروه آزمایش طی ۴ جلسه آموزشی از طریق چندرسانه‌ای مبتنی بر عامل آموزشی محقق ساخته آموزش دیدند و گروه کنترل به‌دوراز متغیر مستقل نگاه داشته شد. در پایان، پس‌آزمون یادگیری و یادداری به عمل آمد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه یادگیری محقق ساخته و پرسشنامه یادداری موازی با آزمون یادگیری بود. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها پژوهش از شاخص‌های آماری توصیفی (میانگین، انحراف استاندارد، انحراف معیار) و استنباطی (کوواریانس) استفاده‌شده است. به‌طورکلی نتایج به‌دست‌آمده حاکی از این بود که عامل آموزشی متحرک در چندرسانه‌ای باعث افزایش یادگیری و یادداری در دانش‌آموزان شده است؛ بنابراین، نتایج این پژوهش بیانگر نقش مؤثر چندرسانه‌ای مبتنی بر عامل آموزشی متحرک در افزایش یادگیری و یادداری دانش‌آموزان بود.